Chrom to pierwiastek chemiczny niezbędny do życia człowieka. Ma także duże znaczenie dla przemysłu, w tym spawalniczego i ślusarskiego. Został odkryty przez w 1797 roku przez Louisa Nicolasa Vauqellina. Nazwa „chrom” pochodzi od greckiego słowa „kolor”. Dlaczego tak? Otóż, chrom w różnych stopniach utlenienia przybiera różne kolory. Możemy zaobserwować go w postaci minerałów chromitu i krokoitu.

Chrom to pierwiastek chemiczny, metal przejściowy o liczbie 13 izotopów. Jego właściwości to:

• jako metal jest koloru srebrzystoszarego, z błękitnym połyskiem w świetle;
• reaguje z tlenem;
• ulega pasywacji i powstaje tlenek chromu(III) tworząc powłokę antykorozyjną
• rozpuszcza się w kwasach: solnym i siarkowym;
• w kwasie azotowym (rozcieńczonym) i wodzie królewskiej ulega pasywacji.

Zastosowanie chromu przedstawia się następująco:

• dzięki właściwościom antykorozyjnym stosowany jako zewnętrzna warstwa pokrywająca elementy stalowe
• stosowany w celach dekoracyjnych, np. cienka warstwa chromu osadzana jest na podwarstwie niklu i miedzi
• stosowany w celach technicznych, np. do poprawy odporności na ścieranie
• jest składnikiem stali nierdzewnych (chromowych)
• stosowany w produkcji armatury łazienkowej, samochodów, samolotów czy pojazdów wojskowych oraz broni.

Chrom ma duże znaczenie biologiczne, ponieważ dla organizmu człowieka jest bardzo ważnym mikroelementem, usprawnia przepływ glukozy z krwi do komórek organizmu oraz zmniejsza zapotrzebowanie na insulinę, ktora bierze udział w syntezie białek. Jest niezbędny dla osób z problemami kardiologicznymi, ponieważ zmniejsza ryzyko zawału, rozwoju miażdżycy oraz obniża stężenie całkowitego cholesterolu. Niedobór chromu w organiźmie człowieka skutkuje rozwojem cukrzycy i chorobami z krążeniem. W życiu codziennym największym źródłem chromu są drożdże piekarskie, kolby kukurydzy, kasze, jabłka, płatki zbożowe i chelb gruboziarnisty.