Piaskowanie to proces technologiczny, który polega na czyszczeniu lub kształtowaniu dowolnej powierzchni materiałem ściernym w asyście sprężonego powietrza lub cieczy. Powierzchnia piaskowanego materiału jest równa i posiada szorstkość idealną pod malowanie. Ponadto metoda ta pozwala na czyszczenie najmniej dostępnych zakamarków czy zakrzywień. Metoda została opatentowana przez Benjamina Tilghmana 18 października 1870 roku.

Wyróżniamy klasy piaskowania:

• SA3, SA2.5, SA2, SA1, gdzie klasa SA3 ma jedynie możliwość czyszczenia nowej blachy
• klasa „stoczniowa” – SA1.5.

Do piaskowania można użyć następujących materiałów:

• śrutu, wtedy mówimy o śrutowaniu;
• szlaki miedziowej
• suchego lodu
• szkła
• zmielonych kawałków skorupy orzecha kokosowego.

Piaskowanie może być szkodliwe dla osób wykonujących ten proces. Drobinki piasku mogą dostać się do płuc człowieka, co może wywołać choroby pyliczne, np. pylicę płuc. Dlatego zakazano używać do piaskowania suchego piasku kwarcowego jako ścierniwa. Wykonując piaskowanie należy zachować wszelkie zasady BHP oraz stosować ubranie ochronne z odpowiednią wentylacją.