Spawanie łukowe MMA (Manual Arc Welding) – określane także jako metoda 111 – to najstarsza i jednocześnie najbardziej uniwersalna spośród metod spawania łukowego. Dokonuje się go przy pomocy elektrody otulonej, która stworzona jest z metalowego rdzenia i sprasowanej otuliny dookoła niego. Spawa się poprzez kontakt elektrody ze spawanym materiałem, w wyniku czego tworzy się łuk elektryczny i elektroda ulega stopieniu – której to krople przechodzą poprzez łuk w płynne jeziorko spawanego metalu, które po ostygnięciu tworzy spoinę. Aby łuk utrzymywał swoją stałą długość i aby spawanie odbywało się na całej linii, spawacz musi umiejętnie dosuwać elektrodę do spawanego materiału, aby rekompensować topiącą się elektrodę. Gazy wydzielane przez jej otulinę tworzą na powierzchni jeziorka żużel chroniący płynny metal przed wpływem atmosfery – który mechanicznie się usuwa po nałożeniu jednego ściegu.

Do zalet spawania MMA należą:

• wysoka jakoś spoin,
• proste i tanie urządzenia,
• możliwość spawania zarówno cienkich jak i grubych elementów w dowolnej pozycji i warunkach,
• rozmaitość rodzajów i gatunków metali i stopów, które można wykorzystać – stali niestopowych, żeliw, miedzi czy niklu.

Wadami spawania łukowego są:

• niska wydajoność,
• mała prędkość spawania,
• uzależnienie od umiejętności spawacza,
• wrażliwość na wilgoć,
• wysoka ilość wydzielanych dymów oraz gazów spawalniczych,
• dość duży koszt elektrod,
• konieczność usuwania żużla.